Capítulo tercera : Ślad

Rozdział dedykowany wszystkim czytelnikom

Marco 
Widziałem ją . Jej ciemne , długie włosy , które targał wiatr . Jej głębokie oczy , w których tliły się iskierki radości . Przechodziła przez jezdnie . Uśmiech malował się na jej twarzy . 
Nie wiem co mnie podkusiło, bym ją śledził , ale nie mogłem się powstrzymać gdy ją zobaczyłem . 
Schowałem się za pobliskie drzewo i wyjrzałem , by sprawdzić gdzie teraz jest . Szła w stronę Studia . Jeszcze nie wie , że się tam zapisałem . Może to lepiej ? Będzie miała niespodzianke . 
Gdy skręciła w inną uliczkę podążyłem za nią. Wziąłem gazetę z ławki , znajdującej się z pobliżu  . 

W pewnym momencie odwróciła głowę , a ja zakryłem papierem twarz. Gdy podniosłem wzrok jej już nie było . Ale jak? 

Obejrzałem się we wszystkie strony . Nagle dostałem czymś w głowę , a gdy się odwróciłem zauważyłem ją przed sobą , z moją gazetą w ręce , którą musiała podnieść z ziemi , gdy ją opuściłem . 
- Co ty robisz ? - podniosła brew widocznie zirytowana . 
- Obserwuje teren - wyjaśniłem z uśmiechem , ale jej najwidoczniej nie było do śmiechu. 
- Śledzisz mnie - warknęła . - Nie masz zajęcia ? Marco ! 
- Tak to ja - ponownie mnie uderzyła gazetą . - No tak śledziłem Cię. Nadal nie wiem jak masz na imię - rzekłem z nadzieją , że je wyjawi . 
- Znamy się ledwo dwa dni , a zachowujesz się tak jakbyśmy się znali całe życie i myślisz , że wszystko o mnie wiesz - powoli traciła cierpliwość . 
- No bo tak się czuje - wyznałem niby nagle zawstydzony . - Powiesz jak masz na imię ? 
- Jak zasłużysz - posłała mi lekki uśmiech i odeszła . Po chwili ruszyłem jej śladem , do Studia , na egzamin z tańca . 


Leon 
Kolejny dzień .  Kolejne wyzwanie . 
Rano wstałem wcześniej niż zazwyczaj , gdyż chciałem trochę pobiegać , odreagować . Wyszedłem z domu i ruszyłem w stronę parku , gdzie zacząłem swój trening . Nie stresowałem się . Jeśli wczoraj nam tak dobrze poszło to może być już tylko lepiej . Zresztą taniec to nasz żywioł . W nim można się tak jakby otworzyć , pokazać swoje emocje . Uwielbiam śpiewać, jednak coś zawsze ciągnęło mnie właśnie do tańca . Nie znałem tego przyczyny i nadal nie poznałem . 
Podobno egzaminator jest bardzo surowy , ale my na pewno się z nim poradzimy . 
Nie patrzenie na drogę ma swoje konsekwencje . Można się potknąć , upadnąć i załatwić sobie stłuczone kolano. 
Albo można na kogoś wpadnąć , a ta osoba może na zawsze odbić ślad w twoim życiu . 
- Jejku , przepraszam ! - podniosłem głowę i zauważyłem tą samo dziewczynę , którą spotkałem wczoraj . 
- To chyba przeznaczenie . Szukałam Cię - wyznała na co ja , podniosłem brew . - Zgubiłeś to - wyciągnęła z kieszeni moje klucze. 
- Nawet nie zauważyłem , że ich nie mam . Dziękuje - podała mi przedmiot do ręki . Czy mi się tylko wydaję czy zbyt uważnie się mi przygląda ? 
- Przepraszam . Muszę już iść - uśmiechnąłem się słabo . - Cześć .
- Do zobaczenia - usłyszałem jeszcze za nim odbiegłem . Chyba miała na to wielką nadzieję.


Camila 
Żeby poczuć życie , trzeba też trochę pocierpieć . Zdawałam sobie z tego sprawę . Tylko dlaczego to cierpienie musi przyjść w najmniej oczekiwanym momencie ?
Początek roku . Nowe zadania . Nowi znajomi . I niestety nowe rozczarowania . 
Broduey odebrał mi tą radość . Niby zwykły chłopak . Normalny człowiek , ale przez to , że tak mi na nim zaczęło zależeć , zmieniłam swój stosunek do niego . Miłość to głupie uczucie . Strasznie zmienne . Gdy się w kimś zakocha nie można się od niego uwolnić. Po prostu jego twarz zostaje wryta w Twoją świadomość . A później albo przychodzi szczęście albo cierpienie. U mnie padło na to drugie . 
Idąc przez Studio , wraz z Francescą i Maxim , zauważyłem w pewnej sali dwójkę ludzi . Dziewczyna siedział na parapecie , po turecku , a chłopak stał za keyboardem , na nim grając. 
- Chodźcie tam - poprosiłam przyjaciół , bo z tamtego pomieszczenia płynęła wręcz nieziemska muzyka . W trójkę stanęliśmy w drzwiach i zaczęliśmy słuchać . Dopiero teraz się zorientowałam , że to ta sama dwójka , którą wczoraj miała przesłuchanie . Nagle muzyka ucichła , a gdy podniosłam głowę , zauważyłam , że się nam przyglądają . 
- Nie przeszkadzajcie sobie - szybko powiedział Maxi . - To jest fantastyczne . 
- Dzięki - odpowiedzieli na równo , z uśmiechem . 
- Zagracie coś jeszcze ? - spytała Francesca , podchodząc do nich bliżej. Popatrzyli na siebie i skinęli głową . Chłopak zaczął wygrywać melodie na keyboardzie , a szatynka wstała i stanęła obok niego . 

Dla twojej miłości odrodzę się bo jesteś dla mnie wszystkim

Jest mi zimno i nie mam cię i niebo zszarzało 

Mogę czekać tysiąc lat, marząc, że przyjdziesz do mnie

Bo to życie nie jest życiem bez Ciebie

Poczekam bo nauczyłaś mnie żyć

Pójdę z tobą dlatego, bo chcę dać ci mój świat

Będę czekać aż wrócisz

I zrobię wszystko, żeby znowu Cię zobaczyć

- Jesteście razem ? - wypalił Maxi , gdy tylko skończyli , na co oni wybuchnęli śmiechem. 
- Dlaczego każdy się zawsze o to pyta ? - dziewczyna pokręciła głową , z rozbawieniem . 
- Nie , jesteśmy tylko przyjaciółmi - dopowiedział chłopak . 
Już wtedy wiedziałam , że coś zmienią w naszym życiu . 






Maxi 
Byli niesamowici . Pełni życia , energii . Może to oni zmienią coś w Studio? Zdołają je podnieść ? 
- A tak w ogóle to jestem Maxi , to Francesca , a to Camila - przedstawiłem siebie i przyjaciółki . 
- Leon i Violetta - chłopak spojrzał na zegarek, widniejący na ręce . - Zaraz się spóźnimy na egzamin z tańca - popatrzył na Violettę . 
- Przepraszam , ale musimy iść . Do zobaczenia - pożegnali się i szybko wyszli . 
- Ja też już muszę iść - palnąłem . 
- A dokąd ? - Cami podniosła brew . 
- Yyy ... No ... Mama mleka dziś rano szukała i no ... Kupię jej . Urodziny ma i mleko będzie potrzebne na ciasto , więc ... Pa ! - opuściłem salę , z głową spuczoną w dół . Chyba nie mogłem im powiedzieć , że Natalia zaraz kończy zajęcia i udaję się do domu , zawsze tą samą drogę , przez park ? 
W 10 minut byłem na miejscu i tak jak myślałem zobaczyłem jej sylwetkę w oddali . Krople deszczu zaczęły stukać o moją czapkę , ale to zignorowałem . Szła powoli , a gdy doszła do przejścia dla pieszych zadzwonił jej telefon . Nie zauważyła nadjeżdżającego samochodu , więc podbiegłem i złapałem ją w ramiona , unikając wypadku . Upadliśmy na ziemie , a gdy zaczęła się rozglądać , trafiła na moją twarz . 




Violetta
Po egzaminie i pożegnaniu z Leonem , udałam się do domu . Przez poznanie Francesci, Maxiego i Camili już na pewno wiedziałam , że zaczną się zmiany , ale te akurat będą przyjemne . 
 Marzyłam tylko o tym , by paść na łóżko i zasnąć . 
Jednak stało się to tylko marzeniem , bo gdy tylko przekroczyłam próg domu , Angie złapała mnie za ramię i zaciągnęła na kanapę, cały czas mrucząc coś pod nosem. 
- Angie , Angie , Angie - w końcu ją zatrzymałam . Spojrzała na mnie lekko zdenerwowana . - Co się stało ?
- Dostałam propozycję zostania nauczycielką w Studio - wyznała szeptem. 
- A co w tym złego ? - nie zrozumiałam . 
- Chyba nic . Nie wiem . A jeśli to coś zmieni ? Będę musiała porzucić swoją obecną pracę. To prestiżowe miejsce , ale podobno ma problemy finansowe .
- Angie . To Twoja decyzja i ty musisz ją podjąć . Jeśli chcesz znać moje zdanie to jestem za. Posłuchaj głosu serca . Obrazy mogą kłamać, słowa mogą być złudne, ale serce zawsze powie Ci prawdę .- uśmiechnęłam się. 
- Dziękuje Ci - odwzajemniła gest . - A teraz idź spać . Wypocznij - przytuliła mnie na dobranoc , a ja udałam się do swojego pokoju . 




Ludmiła 
Udałam się na wieczorny spacer z moim psem . To była moja codzienna czynność . 
Diego zgodził się na mój plan , ale coś mi mówiło , że w ostatniej chwili stchórzy , co mi się nie podobało . 
Przechodziłam właśnie koło wąwozu , gdy usłyszałam jakieś odgłosy dobiegające zza moich pleców . Nim zdąrzyłam się odwrócić , mój pies wystrzelił do przodu . Potknęłam się o gałąź leżącą na ziemi , puściłam smycz i spadłam w przepaść . Natrafiłam na rząd krzaków , co zamortyzowało upadek . Gdy otworzyłam oczy zobaczyłam nad sobą jakiś cień .




------------------------------------------------
Przepraszam za wszelkie błędy , ale rozdział pisany trochę na szybkiego . Następny nie wiem czy za tydzień, możliwe , że dopiero za dwa :(
Ale postaram się coś wymyślić 
Miłego wieczoru ;)


Buziaczki ;*