Capítulo segundo : Nadciąga burza

Violetta 
Ta dziewczyna ... O co jej chodziło ? Czyli już pierwszego dnia zdobyłam sobie wroga ? Ale co ja takiego zrobiłam ? Tylko powiedziałam jej prawdę. A co jeśli ona się boi prawdy i nie chcę zaakceptować tego jaką jest ? Może się ciągle ukrywa i nie chcę wyjść , pokazać się innym ? Ale przed czym miałaby się ukrywać ? Jest niemiła, bo może życie tego od niej wymaga ?
- Violka ? - Leon pstryknął mi palcami , przed twarzą . - Już czas . Wołają nas. 
- A ! - rozejrzałam się i napotkałam wzrokiem mężczyznę , w drzwiach, patrzącego na nas wyczekującym wzrokiem. 
Podeszliśmy do niego pewnym krokiem . 

- Violetta Castillo i Leon Verdas ? - spytał , na co mi kiwnęliśmy głową. - Zapraszam - wskazał głową na salę, za nim. Weszliśmy i po przywitaniu się z nauczycielami , stanęliśmy na scenie. 

- Dacie nam chwilkę ? - przyjaciel spojrzał na zebranych, a oni się zgodzili . - Więc tak ... - przeniósł wzrok na mnie i złapał za ręce . - Pamiętaj . Jesteśmy razem , a razem osiągniemy wszystko . Patrz na mnie . Dobrze? - iskierki radości zatańczyły na jego twarzy i wylądowały w oczach. 
Uśmiechnęłam się i po chwili rozległa się muzyka . Mogliśmy zaśpiewać duet , co wykorzystaliśmy . Zerknęłam na Leona i gdy zobaczyłam jego pewną siebie , od razu się odprężyłam. 

Jeśli czujesz się zagubiony

Podróżując do swojego światu z przeszłości

Jeśli wypowiesz moje imię pójdę cię szukać

Jeśli wierzysz, że wszystko jest zapomniane

Że twoje niebieski niebo jest zachmurzone

Jeśli wypowiesz moje imię znajdę cię

Zaczęłam swój fragment , a muzyka od razu uleczyła moje wszelkie wątpliwości . Wiem , że to przesłuchanie zapoczątkuje coś nowego. I ja po prostu muszę przyzwyczaić się do zmian . 

Jest tak silne to w co wierzę i czuję

Że już nic nie powstrzyma tego momentu

Przeszłość jest wspomnieniem

I marzenia rosną, zawsze urosną

Leon uśmiechnął się do mnie , na co opowiedziałam mu tym samym. Mieć takiego przyjaciela to skarb . Choć słowo przyjaciel było nie dopasowane do niego . On jest jak brat . Umiał przełamać tą maską, którą się pokryłam po stracie rodziców . Po prostu był , a to największy dar jaki człowiek może otrzymać . 

Zaraz zobaczysz, że coś rozpala się znowu

Miej poczucie próbowania kiedy jesteśmy razem

Coś się rozpala znowu

Miej poczucie próbowania kiedy jesteśmy razem

Kiedy jesteśmy razem

Kiedy jesteśmy razem potrafimy zmienić świat . Przeskoczymy każdy mur, każdą przeszkodę , która się nam nasunie . Bo w grupie siedzi niepowtarzalna siła . A jeśli człowiek umie ją wykorzystać to zdobędzie wszystko . 
Zabrzmiał ostatni akord , a w sali rozległy się brawa . Nie spostrzegłam , że w drzwiach pojawiła się grupka osób , która się nam przysłuchiwała . 
- Bardzo dobrze - pochwalił jeden z nauczycieli , który , jeśli się nie mylę , miał na imię Beto . Do zobaczenia na egzaminie z tańca - gdy to powiedział mężczyzna obok prychnął i wyszedł ceremonialnie z sali. Ja tylko się odwróciłam  w stronę Leona i  mocno go przytuliłam . 

Angie 

Czas leci nie ubłagalnie . I nic na to nie poradzimy . Pamiętam jeszcze jak Violetta miała 10 lat . Jak rozszerzyła oczy , gdy mnie zobaczyła , stojącą w drzwiach domu dziecka . Jak bała się ze mną przywitać. Teraz jest całkiem inna . Odważna , pełna życia . 
Udałam się właśnie w stronę Studia. Zaspałam i nie zdążyłam pójść z nią i Leonem na przesłuchanie. Odkąd ją poznałam , wiedziałam , że o tym marzyła. Śpiewać. Tańczyć. Żyć z muzyki. I w końcu nadszedł czas, by spełniła swoje marzenia. 
Jeszcze nigdy nie widziałam , by dwoje ludzi , było tak ze sobą zżytych. Wiedziałam , że cierpiała , gdy zabrałam ją stamtąd . Ale szukałam jej od śmierci Marii i nie mogłam jej zostawić . To było by zbyt trudne . 
Weszłam do szkoły i od razu uśmiech zagościł na mojej twarzy . Tyle tu utalentowanych dzieciaków . To tu jest ich drugi dom . 
Udałam się w stronę jednej z sal , w nadziei , że tam znajdę siotrzenice , jednak pomieszczenie było puste . Znajdował się w niej keyboard , więc nie patrząc  na możliwe przyszłe konsekwencje , ruszyłam w jego stronę . Zaczęłam wygrywać melodię , którą kiedyś wymyśliła Violetta . Po chwili dołączyły też słowa :

Spójrz w niebo

Spróbuj to zmienić

Pomyśl czego chcesz

I biegnij tego szukać

Zawsze możesz

Wrócić by spróbować

Znów

Ty możesz
Znów 

Jeśli chcesz

Podniosłam głowę , a wejściu zauważyłam przystojnego mężczyznę. 
- Brawo ! To było ładne . Na prawdę ładne - podszedł i stanął pod drugiej stronie keyboardu. - Pablo - przedstawił się. 
- Angie . 
- Nie zastanawiałaś się nad tym , by uczyć dzieci śpiewu ? - kompletnie zaskoczył mnie tym pytaniem. Zawsze to było to moje marzenie , jednak nigdy nie zastanawiałam się nad tym , by je spełnić .  Pokręciłam przecząco głową . 
- Masz predyspozycje - wyjął z kieszeni skrawek papieru i mi go podał. - Jak się namyślisz to daj znać . 
Wyszedł , a ja popatrzyłam na 9 liter , które zostały napisane , na kartce , czarnym długopisem . Może warto , by spróbować ? 





Diego 
Czekałem na dziewczyny już od 10 minut , ale nadal się nie zjawiały. W końcu , gdy już miałem odchodzić , ujrzałem ich sylwetki , z daleka. 
Naty była zawsze cicha , nieśmiała, ale gdy jej na czymś zależało umiała pokazać pazurki . Natomiast Ludmiła nie szczędziła od różnych niecnych planów . Nie miałem pojęcia po co jej to było , ale jak się głębiej zastanowić mało wiedziałem o jej życiu . Nigdy mi o sobie nie opowiadała , a ja nie pytałem . 
Niby tak odmienne dziewczyny , a razem tworzą niespotykany duet. Gdy trafiłem do Studia od razu wpadły mi w oko . Szczególnie blondyna , bo ją nie łatwo nie zauważyć . Choć była dla innych wredna, do nas jakoś odzywała się normalnie . Jej zachowanie było nie uzasadnione , przynajmniej dla mnie . Kiedyś sobie postanowiłem , że odkryję dlaczego taka jest . Może teraz jest na to idealny moment ?
- No ile można czekać ? - powiedziałem , gdy stanęły przede mną . 
- To wina Lu - brunetka skinęła głową na blondynkę . 
- Jaka moja ? To on nie znał zasad dlatego musiałam mu je wyjaśnić . 
- Ok . Ok - przerwałem jej , wiedząc , że się rozgada . - Co chcecie ?
- Oj Diego . Dlaczego od razu pytanie , że coś chcemy ? - podniosłem brew , a Lu przewróciła oczami . - No dobra mam sprawę . Natalia nie jest w to ani trochę wmieszana . Chodzi o ... o Violettę .
- Jaką Violettę ? - spytałem . 
- No to ... No to co się zapisała na egzaminy do Studia - wyjaśniła . 
- A co z nią nie tak ? 
- Musisz się jej pozbyć . 
- Po co ? - coraz mniej zaczynało mi się to podobać . 
- Bo ze mną zadarła , a jak każdy wie , to śmiertelny błąd . I ty będziesz mi potrzebny .
Jeśli Ludmiła wbiła sobie coś do głowy , to koniec . Popatrzyłem na Naty , a ona pokręciła przecząco głową , na znak , że nie wie o co chodzi . 
- To co mam zrobić ? - odezwałem się po dłuższej chwili , na twarzy blondynki zagościł uśmiech . 


Lara 
Szłam jak co dzień , po południu na tor . Do mojego domu . Tylko tam mogłam odnaleźć siebie . Może to dziwnie , że dziewczyna ma właśnie taką , a nie inną pasję , ale mi to nie przeszkadza , bo każdy ma prawo do swojego zdania , do swoich opinii . A całe moje życie , odkąd pamiętam skupiało się na motorach . 
Zaczęło się od tego  , że w dzieciństwie dziadek zabrał mnie na wyścigi . Wtedy nie myślałam nad tym na poważnie . Po prostu to mnie nudziło . Ale z czasem , wszystko się zmienia i tak samo stało się ze mną . 
Zatrudniłam się na torze , jako mechanik i pracuję już tam od prawie 2 lat. Marzę , by zacząć profesjonalnie jeździć , ale jednak na razie pozostanie to tylko moim marzeniem. 
Przez nie zwracanie uwagi na drogę , wpadłam na obcego mi chłopaka. 
- Przepraszam - lekko się uśmiechnął i odszedł , zostawiając mnie tam skołowaną . 
Czemu nagle zainteresowałam się kimś kogo spotkałam pierwszy raz w życiu ? Może to te jego głębokie , ciemne oczy ? 
Lara ogarnij się - nakazałam sobie w myślach . Widziałaś go ledwo sekundę , a już nie możesz o nim zapomnieć . 
Coś przyciągnęło moją uwagę , więc schyliłam się i podniosłam tą rzecz. Okazało się , że są to klucze , do których , był doczepiony bryloczek z imieniem Leon . 


-------------------------------------------------
Od dziś będą tytuły w rozdziałach . Choć nie wiem czy mi to wyjdzie :D
Przepraszam za to "coś" u góry ... 
Obie ankiety zostały zamknięte . Czemu Wy nie lubicie Tomasa ? A miałam na niego taki fajny pomysł :D

Jejku !! Już ponad 70 000 wyświetleń . Kocham Was ! <3

Buziaczki ;**