Rozdział XLI

" Słyszę bicie mojego serca , ponieważ przyśpiesza
   Kiedy ludzie oczekują mnie "
                     " Alcancemos las Estrellas "



Znasz to uczucie ? Gdy nie wiesz co zrobić ? Gdy serce gwałtownie Ci staje i nie chcę się ruszyć ? 
Łzy zaczęły spływać po moich zarumienionych policzkach . Leon nie wiedział o co chodzi . Po chwili podążył za moim wzrokiem . Zamarł tak samo jak ja . Wziął mnie za ręką i wspólnie zeszliśmy ze sceny . 
- Co on tu robi ? - szepnęłam za kulisami . Masa myśli zaczęła przedzierać się przez moją głowę . Chyba zaraz pęknę . 
- Nie mam pojęcia , ale na pewno się wszystko zaraz wyjaśni - zapewnił mnie chłopak , którego ledwo co mogłam usłyszeć , bo widownia wciąż klaskała , gdyż Pablo oficjalnie zakończył przedstawienie . Zaczęłam ciężko oddychać . Koło mnie pojawili się moim przyjaciele . 
- Vilu co jest ? -  spytała przerażona Bridgit , ale ja nic nie powiedziałam tylko wtuliłam się w nią . 
- German wrócił - wytłumaczył Leon , na co każdy zamarł w bezruchu . 
- Musze iść - powiedziałam gwałtownie i wyspowodziłam się z uścisku przyjaciółki . 
- Ale Violu ... - zaczęła Naty , ale jej przerwałam .
- Dajcie mi chwilę . Ja muszę sobie wszystko przemyśleć , ogarnąć. Później się odezwę - zapewniłam pospiesznie i jak najszybciej opuściłam gmach teatru . 
Nie , nie . Czego on tu szuka ? Nagle zachciało mu się być dobrym ojcem . Po tym wszystkim ? Po tym jak mnie zostawił , jak się mnie wyparł ? Mam mu wybaczyć i przytulić na zgodę ? 
Łzy zaczęły spływać po moich policzkach . Ogarnij się Violka dasz radę - powtarzałam sobie . Ale to nie jest takie proste . 
To uczucie ... Jakby Ci wbili nóż w serce i oczekiwali , na to bym jeszcze żyła . 
Jakoś udało mi się dojść do domu . Było ciemno i cicho , dlatego zaczęłam się trząść . Nawet nie zwróciłam uwagi , jaki cudem drzwi były otwarte . Pobiegłam do pokoju . Zdjęłam tą tandetną sukienkę i rzuciłam w kąt . Poszłam do łazienki , zmyłam makijaż i przebrałam się z krótkie szorty i zieloną bluzkę . Popatrzyłam w swoje odbicie w lustrze . Tyle się zmieniło odkąd się tu przeprowadziłam . Mam przyjaciół , Studio ... ale nie mam ojca . Spuściłam głowę . Czemu ? Co ja mu zrobiłam , że tak po prostu mnie zostawił ? Jakbym była nieużyteczną białą kartką , która należy tylko spali , bo nie jest nikomu potrzebna . Nie chciał jej zapisać , więc najprościej się jej pozbyć . Po co się trudzić ?
Ponownie spojrzałam w lustro i zorientowałam się , że w drzwiach łazienki stoi właśnie on ... Zamarłam .
- Vilu ... - zaczyna mówić , ale mu przerywam . 
- Nie ja nie chcę z Tobą rozmawiać . Nie mamy o czym - pospiesznie wyminęłam go w drzwiach , ale dogonił mnie w moim pokoju . 
- Vilu , ale musimy . Ja ... Bardzo  ... Przepraszam . Jestem najgorszym ojcem na świecie . 
- Nie zaprzeczę - przybrałam maskę , bo tylko tak mogłam na niego spokojnie patrzeć .
- Nie wiem co Ci powiedzieć ...
- Może dlaczego mnie zostawiłeś ? Dlaczego o mnie zapomniałeś ?
- To nie tak ... Życie ... W życiu są czasem okresy , w których człowiek nie może się odnaleźć . Chwilę , które rujnują nas spokój . Ja ... musiałem sobie wszystko przemyśleć . Wiem , że straciłem Twoje zaufanie . Zawaliłem . Nie potrzebnie . Poniosły mnie emocje, po tym jak nie zgodziłaś się na to , by Jade za mnie wyszła . I tak okazała się być jakąś nie ogarniętą kobietą , która nie ma serca , ale to nie ważne ... Proszę ... Ja ... Kocham Cię najmocniej na świecie i jesteś najlepszym córką ... ii ... Wybacz mi - szepnął z oczami pełnymi łzami . 
I co ja mam mu powiedzieć ? Nie chciałam go ranić , ale z drugiej strony on mnie mógł . Ale przeprosił ... I wiem , że to były szczere przeprosiny , ale ...
Człowiek to najdziwniejsza istota jaka mogła się pojawić na ziemi. Popełnia błędy oczekując na to , że same w magiczny sposób się naprawią . 
Nie zdaje sobie sprawy , że sekunda ... Puf ! I już nie wrócimy do chwili , która była przez momentem . 
Patrzyłam na niego i ... czułam pustkę . Jakby zabrali mi jakiś element , który tylko czeka , by go znaleźć i włożyć , by można było zakończyć układankę . 
Moje rozmyślenia przerwało przybycie Federico z laptopem i Lary . Wbiegli do pokoju jak oparzeni i mnie oblężili . 
- Vilu patrz ! Patrz - zaczęli się wydzierać . Zaciekawiona spojrzałam na ekran i ... Co ?
- Wygrałaś stypendium we Włoszech - zaczęli się ściskać z radości. Ale ... ?

------------------------------------------
Chyba faktycznie ciągle są tu same dramatyczne zakończenia :D
Z góry przepraszam za wszelkie błędy , ale jestem pół przytomna . Strasznie chcę mi się spać .
Może w tym rozdziale rozjaśniłam Wam trochę z Germanem , ale sprawy z Gregorio wyjaśnią się dopiero w następnym . 
Zaaktualizowałam LBA . Możecie się cofnąć i poczytać 

Dzisiejszy odcinek ... Hmmm ? 
Skończyła się Leonetta . Teraz będzie trzeba długo czekać :D
Ale Diego jest spoko . Nic do niego nie mam 
I moim idolem zaczyna być DJ  Xd 
Sama nie wiem czemu 

Ankieta została zakończona i  Player już jest . Dodałam na niego więcej piosenek . 


Zgłosiłam się na zaśpiewanie piosenki na niemiecki :D
Oto ona : 




Jak Wam się podoba ?
Przepraszam , ale ja już nie myślę :D

Kończę tą bezsensowną notkę :D 

Buziaczki ;****