Rozdział XXVI

     " Znalazłam odpowiedź na moja samotność 
      Teraz wiem , że żyć to marzyć "
                                                  " Te creo " 




Wróciłam do domu , by się przygotować do Studia . Dawno tam nie byłam i nie wiem czy ten plan z Diego wyjdzie . Weszłam , a tam cisza . Zajrzałam do kuchni , ale Olgi nie było . W gabinecie taty też nie . Dziwne . W swoim pokoju zastałam Larę siedzącą na łóżku . Gdy mnie ujrzała błyskawicznie do mnie podbiegła i schowała się w moich  ramionach. 
- Violetta . Och ! Jak się martwiłam . Gdzieś ty była ? Nawet nie wiesz co się stało - popatrzyła na mnie przerażona . 
- Co ? Lara co jest ?
- Fede jest ... 
- Nie rozumiem .
- Ja też nie . 
- Aha ... Nadal nie rozumiem . 
-  On mnie pocałował - wyszeptała skołowana . 
- To wspaniale - zaczęłam się  drzeć na cały dom . - Nie mogło być lepiej - zdzieliła mnie poduszką . - Ej ! Co Ci ?!
- No właśnie nie wspaniale , bo ja nie wiem co robić . 
- To teraz ty go pocałuj - dostałam w głowę . - Lara ! Ogarnij się ! Co w tym niby jest złego . Podoba Ci się , a ty jemu .   Więc możecie ... 
- Nawet nie dokańczaj . To nie może się tak skończyć . 
- Lara . Nie rozumiem Cię . Nie da się uciec przed miłością . 
- Ale ja właśnie chcę przed nią uciec . To nie dla mnie -  wyszeptała. 
- Lara jeśli nie jesteś gotowa to mu to powiedz . Nie dawaj mu zbędnej nadziei , bo go zranisz , a on na to nie zasługuję .  
- Może masz racje . Dziękuję Ci . A ty gdzie byłaś i dlaczego jesteś taka wesoła ? Czy Leon ... 
- Nie , nie , nie . Nie wrócił - po policzku spłynęła mi jedna łza . - Ale zdałam sobie sprawę , że nie mogę dłużej rozpaczać nad swoim losem . Może tak miało być ... Teraz chcę się skupić na Studio i przyjaciołach . A jak wróci ... to zobaczymy jak to będzie - uśmiechnęłam się smutno . 
- Jesteś wielka - uścisnęła mnie mocno . 
- Muszę Ci coś powiedzieć . 
- Co ? - opowiedziałam jej o swoim planie w związku z Ludmiłą . 
- A nie uważasz , że to nie w porządku . No wiesz ... będziecie kłamać . 
- Nie wiem . Wiem , że chcę mu pomóc . Już wystarczająco dużo wycierpiał . 
- Ale ja mam mądrą siostrę - uśmiechnęłam się . 


Do Studia udałam się z Fede . Nic nie mówił , choć ciągle go zagadywałam . Gdy weszliśmy do budynku , odeszłam od przyjaciela i udałam się do swojej szafki . 
- Violetta - usłyszałam głos Fran . Obejrzałam się . 
- Cześć - zdołałam się na uśmiech . 
- Co ty tu robisz ?
- Przyszłam na zajęcia . Przynajmniej spróbuję . 
- Violu ... Ale co się stało ? 
- Zrozumiałam , że nie mogę się nad sobą dłużej użalać , bo to mi nic nie da . I Fran ... chciałam Cię przeprosić - spuściłam  głowę . - Byłam okropną przyjaciółką . Myślałam tylko o sobie i o nikim innym . Przepraszam . 
- Ależ Violu . Nie masz za co przepraszać . Rozumiem , że przechodziłaś ciężkie chwile przez wyjazd Leona - uścisnęła mnie .- Ale pamiętaj , że we mnie zawsze będziesz miała wsparcie .
- Dziękuję .
- Cześć Violetta - Diego zjawił się obok mnie i pocałował w policzek. - Możemy działać . 
- O co chodzi ? - spytała zdezorientowana Fran . Wszytko jej wytłumaczyłam . 
- A nie uważasz , że to nie uczciwe ? 
- Tak , wiem o tym , ale coś musimy zrobić i jeśli to nie przyniesie rezultatów to trudno . Tylko się nie wygadaj !
- Oczywiście , że nie . Będę milczeć jak grób . 
- A to dlaczego ? - niespodziewanie obok nas pojawiła się Ludmiła . 


-----------------------------------------------------------
Wiem , tak wiem . Zieję nudą . I nie ma Naxi tak jak mówiłam pod poprzednim postem . Jednak będzie w następnym . 
Ale chciałam Wam poprawić trochę humor przed szkołą ;D 
A Wy mi poprawicie ? Pobijecie rekord komentarzy ? Dacie radę dobić do 16 ? 
Jak nie to trudno . Przeżyję ; )



Buziaczki ;*****