Rozdział IX

   " Pomyśl o kolorze dzisiejszego dnia 

        twoje marzenie jest w mojej piosence" 

                                                                             " Ven  y canta " 

Trochę później , tego samego dnia ,  idę z Fran do sali muzycznej . Chcemy trochę razem pośpiewać . Usta mojej przyjaciółki się nie zamykają co pomału zaczyna mnie irytować .

- Ale dlaczego właściwie mi wcześniej nie powiedziałaś ? - zapytała po chwili z wyrzutem .

- A niby jak ? Nie mam twojego numeru . Nie wiem gdzie mieszkasz.

- No to mógł być problem . Muszę Ci dać wszystkie potrzebne namiary. 

Kiedy Fran nacisnęła klamkę , drzwi się otworzyły z drugiej strony, co spowodowało , że dziewczyna dostała twarz i upadła na podłogę . 

- O boże ! Przepraszam , nie widziałem Cię ! Nic Ci nie jest ?- chłopak , który uderzył ją drzwiami ukląkł koło mnie . Francesca miała nieprzytomny wzrok i lekko obity prawy policzek.

- W porządku - wymamrotała. - Wiedzieliście , że mamy świecący sufit ?

- Chyba nie jest dobrze . Możesz wstać ? - spytałam zaniepokojona.

- Chyba tak - z trudem wydobywała słowa .

- Chyba będzie trzeba  pójść do lekarza - powiedział chłopak . Pomógł Fran się podnieść i razem ze mną wynieśliśmy ją ze Studia. Na szczęście było już po zajęciach i większość uczniów wróciła do domów . 

- Fran , żyjesz ? - zapytałam po chwili milczenia .

- Moja głowa pęka. Chyba zwymiotuję - puściła nas i dobiegła do najbliższego kosza na śmieci , gdzie tam opróżniła żołądek . 

- Chyba nawet nie dojdziemy do lekarza - powiedziałam mocno zaniepokojona stanem mojej przyjaciółki . 

- Kiepsko to wygląda - zauważył chłopak . Po chwili wróciła do nas cała blada .

- Wszystko się kręci -  osunęła by się na ziemie , gdybym ją nie przytrzymałam . 

- Może weźmiesz ją na ręce ? - za proponowałam . Chłopak wziął omdlewającą Fran i ruszyliśmy w drogę .
- A tak w ogóle jak masz na imię ? - zapytałam po chwili . 
- Marco . Dostałem się właśnie do Studia . Bym Ci podał rękę , ale nie mogę .
- Nie szkodzi . Jestem Violetta i też zaczynam naukę w Studio . A to jest Francesca , ale mówimy na nią Fran  - wskazałam na dziewczynę . 
- Fajny początek znajomości . Dostać drzwiami . Jeszcze raz przepraszam. 
- Nic się nie stało - wymamrotała moja przyjaciółka .
Po ok. 10 minutach doszliśmy do ośrodka zdrowia . Okazało się , że Marco jest meksykaninem i mieszka teraz z dziadkami . Jest bardzo fajnym chłopakiem . Miło się z nim rozmawiało .  Francesca doznała lekkiego urazu głowy, ale tak po za tym wszystko było w porządku . Odprowadziliśmy ją razem do jej  domu i po krótkim pożegnaniu my również wróciliśmy do siebie . Weszłam drzwiami od kuchni , podeszłam do lodówki  i wyjęłam sok , by się napić . Gdy podnosiłam szklankę z napojem do ust , usłyszałam donośne krzyki dobiegające z salonu. 
- Nie ! Nie ! Nigdy się na to nie zgodzę ! - był to tata . 
- Ale ona tego potrzebuję ! Nie rozumiesz tego ? - Esmeralda ? Co ?
- Nie i kropka ! Nie potrzebuję jej ! 
- Przez 10 lat nie odezwałeś się ani słowem . Nie cofniesz już czasu! Stało się , to się stało . Ale to jest twoja córka i chcę Cię poznać ! 
Co ?! W tej chwili szklanka wypadła mi z rąk i rozbiła się z hukiem o podłogę . Wybiegłam z domu jak najprędzej . Nie byłam nawet zdolna do łez . Był tylko tępy ból rozrywający mnie od środka . 


-------------------------------------------------------------------------
I oto sekret ujawniony . 
Mam nadzieję , że mimo tych moich wcześniejszych zapowiedzi , nie okazał się nudny i przereklamowany .
Bardzo was proszę o komentowanie moich postów , bo gdy czytam w komentarzach wasze pozytywne słowa mam ochotę krzyczeć i tańczyć ze szczęścia . 
Jeśli chodzi o następny rozdział to nie wiem czy się pojawi jutro czy później .
Buziaczki  ;D