Rozdział XII

                       
    " To jakby mieć dwa życia albo więcej 
         Jedno daję mi wodę , inne powietrze "
                    " Entre dos Mundos  "   



- Leon , ta przy wejściu to Esmeralda - powiedziałam piskliwym głosem . 
- Ta wysoka - spytał ?
- Tak . I co robimy ?
- Chodź za mną - pociągnął mnie w jakimś kierunku . Zaprowadził mnie na tyły budynku . Pełno tu było krzaków i zarośli . 
- Co ty knujesz ? 
- Kiedyś z Maxim i Napo znaleźliśmy tu dodatkowe wejście do szkoły . Wejdziemy przez nie i znajdziemy się w schowku , w drugim korytarzu , koło sali tanecznej . 
- Nie chcę wiedzieć jak znaleźliście to wejście - w odpowiedzi Leon tylko się uśmiechnął . 
Po ok. 3 minutach Leon przebrnął razem ze mną przez krzaki i znalazł wejście . Tak jak wcześniej mówił znaleźliśmy się w schowku . 
- Jak tu ciasno - ledwo mogłam oddychać . - A co ludzie pomyślą , gdy o tak wyjdziemy sobie ze schowka , wyglądając jak byśmy nie wiadomo co robili ? 
Leon zaczął się głośno śmiać .
- Cicho , bo usłyszą  - uderzyłam go w ramie .
- Już dobrze . Spokojnie . Uchylę trochę drzwi i zobaczę czy ktoś jest - powiedział szeptem . 
- A jak będzie ? - zapytałam ledwo słyszalnie . 
- No to trudno - odpowiedział może trochę za głośno . W tej chwili drzwi się otworzyły . Zamarliśmy ze strachu . 
- Co wy tu robicie ? - zapytałam zdziwiona Francesca.Towarzyszyła jej Naty.
- Boże ! Ale nas przestraszyłyście ! Zaraz wam wszystko wytłumaczymy . Ktoś jest na korytarzu ? - zapytałam .

- Nie . Byłyśmy tylko my i wtedy usłyszałyśmy głosy - poinformowała Naty . Razem z Leonem wyszliśmy z małego pomieszczenia . 

- Jak wy wyglądacie - przeraziła się Fran .Szybko otrzepała nas z kurzu . - Co wy tam robiliście ? - spytała zaintrygowana. 
- Leon , może ty jej wszystko wytłumaczysz . Ja chyba nie dam rady - powiedziałam płaczliwym tonem . 
- Może wszyscy spotkamy się w Resto , po zajęciach i wtedy opowiemy .
- Ok - zgodziły się . - Teraz trzeba świętować przyjęcie Violi . 
Odpowiedziałam im uśmiechem . 
Wszyscy zebraliśmy się w wielkiej sali na prośbę Pabla . Po 10 minutach oczekiwania wszedł dyrektor , razem z Angie , Gregorio i Beto . 
- Witajcie drogie dzieci - przywitał się Pablo . - Zebrałem was tu , by powitać nowych uczniów . Proszę , byście wystąpili : Violetta , Lena , Diego , Marco , Federico , Brodwey i uczennica z wymiany zagranicznej , Bridgit . 
Do sali weszła wysoka ,  ładna blondynka .
- Cześć wszystkim - powiedziała wesoło . 
- Więc to chyba wszystko . Do zobaczenia na zajęciach - już miał wychodzić , ale zatrzymał go Gregorio . 
- Wyrażam sprzeciw w sprawie przyjęcia panny Violetty Castillo - przeklęłam w duchu . - Nie ma wystarczającego wykształcenia , fałszuję , a tańczy niczym ...
- Gregorio ! - przerwał mu Pablo . - Już to przerabialiśmy . Nie mam żadnych zastrzeżeń do Violetty . Tylko ty masz jakiś problem . Opanuj się - i wyszedł .
- No, ale no ... Poczekaj no ! - pobiegł za nim . 
- Nie przejmuj się Gregorio - pocieszył mnie Leon , który podszedł do mnie razem z Fran , Camilą , Maxim i Napo . - Za chwilę zapomni . 
- No nie wydaję się . Ale trudno . 
- Cześć - podeszła do nas uczennica z wymiany . - Jestem Bridgit . 
- Cześć . To Violetta , Leon , Maxi , Camila i Napo . Ja jestem Francesca, ale możesz mówić mi Fran - przedstawiła nas moja przyjaciółka . - Skąd jesteś ? 
- Ze Stanów . Moim rodzice dostali pracę w Europie , niestety nie mogli mnie ze sobą zabrać , dlatego przyjechałam do Argentyny , do dziadka . 
- To fajnie . Chcesz się przejść z nami do Resto po zajęciach ? - zaproponował Maxi .
- Z wielką chęcią - odpowiedziała . 
- Dzieci ! Na zajęcia - w drzwiach pojawiła się Angie . Tak się zagadaliśmy, że nie zauważyliśmy , że już czas . Nigdy nie bawiłam się tak bardzo jak dziś . U Angie ćwiczyliśmy śpiew i pośpiewaliśmy kawałki hip-hopowe w parach . Na zajęciach poznaliśmy się z Federico , Diego i Marco . Jeśli chodzi o tego ostatniego to wszyscy, oprócz mnie i Fran . Dziewczyna dziwnie na niego patrzyła. Gdy tak się im przyglądałam przypomniałam sobie coś . 
- A no właśnie Fran - zwróciłam się do mojej przyjaciółki . - Jak się czujesz? Wszystko w porządku ?
- Tak , już dobrze . Miałam trochę problemów ze wstaniem dziś rano, ale teraz już wszytko w porządku . 
- A czy gadałaś z Marco ?
- Tak . Przepraszał mnie i w ogóle . Jest nawet fajny - oczka dziwnie jej zaświeciły . 
- Rozumiem - postanowiła nie wnikać . 
Za chwilę miały się odbyć 2 godzinne zajęcia z tańca . Nie !! Dlaczego ten świat mnie nienawidzi ?! Przebraliśmy się i weszliśmy do sali . Nauczyciela jeszcze nie było . Cała się trzęsłam . Leon starał się mnie uspokoić , ale ja byłam pogrążona w swoim myślach. Nagle drzwi sali się otworzyły i z hukiem uderzyły o ścianę . W wejściu stał wściekły Gregorio. Przeczesał wzrokiem salę i natrafił na mnie . Boże miej mnie w swojej opiece - pomyślałam . 
- Ty ... - podszedł do mnie z groźną miną . - Ty ... mała ... jak ... musisz ... ja - nie dało się jego zrozumieć . Nagle rzucił się z głośnym krzykiem do wyjścia . Po 2 sekundach już go nie było . Stałam tam sparaliżowana , podczas gdy inni zaczęli się śmiać . Zorientowałam się , że wstrzymałam oddech , dopiero gdy wzięłam głęboki wdech . 
- Poskromiłaś bestię Violu ! - krzyknęła Fran , na co reszta jej zawtórowała. - Idziemy świętować do Resto !  Zapraszam wszystkich ! 
Cała nasza paczka  ( Ja , Leon , Andres , Fran , Cami , Maxi , Napo, Braco , Naty ) zebrała się w barze . Zastaliśmy tak już Federico , Diego , Brodwey-a , Lenę i Britgit . 
Złączyliśmy stoliki , zamówiliśmy soki i zaczęliśmy " świętować " . Po chwili Fran coś się przypomniało . 
- No właśnie . Violu . Co robiliście z Leonem rano w schowku ? - spytała .
- Co ?! - powiedzieli chórem nasi znajomi . Popatrzyłam na Leon błagalnym wzrokiem.
- A więc ... - zaczął opowiadać , o tym jak wczoraj znalazł mnie na ławce , całą zdruzgotaną . Gdy mówił uparcie wbijałam wzrok , we własne dłonie , więc nie wiedziałam reakcji innych . - Dlatego zaprowadziłem ją na tyły budynku , do tylnego wejścia . Weszliśmy i znaleźliśmy się w środku i Naty z Fran nasz nakryli - zakończył po chwili . 
- Boże ! Violu ! To straszne - powiedziała Cami ze współczuciem  . - Takie smutne . 
- Nie przejmujcie się . Chcę o tym jak najszybciej zapomnieć . Na razie pomieszkam z Angie i może kiedyś dam radę pogadać normalnie z tatą . Nie miejcie takich współczujących min , bo to mnie jeszcze bardziej dołuję . Trzeba świętować , pozbycia się Gregoria . Znam go 2 dni , a już mam go dosyć . Co wy na to , by zrobić wspólne ognisko ? - spytałam . 
- Tak , to dobry pomysł - zgodziła się ze mną Naty. - Poznamy się bliżej - wskazała na nowych uczniów . 
- To może u mnie ? - zaproponowała Camila . - Mam duży ogród , a moich rodziców nie ma , więc nie będziemy im przeszkadzać . Dziś?
- Tak . Na 20  , pasuję ? - spytałam . Wszyscy się zgodzili . Zaczęliśmy omawiać , co każdy ma wziąć na ognisku , gdy do baru wszedł mój tata . Zamarłam przerażona . Podszedł do naszego stolika . 
- Violu , musimy porozmawiać . Już . W tej chwili . Nie toleruję odmowy - wszystko wokół ucichło .   

-------------------------------------------------------------------
I oto następny . 
Wiecie co zastawiam się nad usunięciem tego bloga . Wyświetleń coraz mniej , komentarzy jeszcze mniej . Nawet nie dajecie rady dobić do ustalonych przeze mnie granic . Gdyby nie Paula K to bym nie dodawała kolejnych rozdziałów . Może tak miało być . Takie życie . Było fajnie , ale się skończyło . 

Buziaczki